یک کتاب هست به اسم کار عمیق از کال نیوپورت ، کتاب بسیار خوبی هست در زمینه تمرکز .

یکی از مطالب بسیار زیبایی که باعث شد علاقم نسبت به کتاب بیشتر بشه مطلبی تحت عنوان توجه نکردن به حواسپرتی های روز مره هست .

این حواسپرتی ها مختلفند ، به عنوان مثال میشود اشاره کرد به پیام رسان های موبایلی ، سایت های سرگرمی و مسائل دیگری که نقش مهمی در خراب کردن تمرکز دارند .

یک فردیی که در کار عمیق مهارت دارد و به راختی و به سرعت روی مموضوعات مختلف متمرکز میشود ، نشان دهنده قوی بودن اعصاب مرتبط با حواس پرتی میباشد که اصطلاحا ما میگیم عضلات حواسپرتی قوی دارد .

بدون مقدمه دو مقایسه ساده : تصور کنید در دو زمان مختلف دو کار مختلف انجام میدهید (بدون نگاه کردن به ساعت و زمان گرفتن) .

فرض رو بر این میزاریم که کار اول در زمان اول کاری هست که تمایل به انجام آن را دارید ، زمانی که صرف انجام کار می کنید زیاد تر از زمانی هست که تصور می کنید صرف این کار شده و بلعکث در زمان دوم کاری که خوشایندتان نیست انجام میدهید و با گذر زمان کوتاهی تصور میکنید زمان زیادی گذشته...

رضایت بخشی و نارضایتی از عملکرد امروزمان مسئله ای بسیار مهم و موثر در رفتار و عملکرد یک فرد میباشد.

امروز خودم رو مثال میزنم : قراره صبح فردا بیدار بشم و طبق روتین روزانه از بعد از نماز صبح اختصاص بدم به کد نویسی که متاسفانه امروز از شدت خستگی بیخیالش شدم و تایم صبح رو از دست دادم ،  ساعت 7:30 رفتم به سمت دانشگاه و تا ساعت 8:30 منتظر جناب استاد منظممون بودم تا تشریف بیارن سر کلاس

بنام خالق یکتا

یکی از سخت ترین مشکلات در اجرای برنامه هدفمند و روتین روزانه ، ایجاد تغیرات در برنامه در طی روز هست که مکرر دفعات تکراری هنگام برخورد با این مشکل ، تمایل به روتین روزانه کمتر میشه و در نتیجه باعث ایجاد بی برنامگی میشه ، بعد که در حین بی برنامگی چند کار ساده انجام بدیم فکر میکنیم حداکثر استفاده مفید از زمان های خالی رو بردیم...

باید هر جوری شده این مشکل رو برطرف کنم ، دوست ندارم رضایت دروغین از عملکردم در طی روز داشته باشم .

 برای بر طرف کردن این مشکل یک برنامه روتین مانند برای تایم های کل روزم مینویسم!

بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی مواقع انسان در شرایط سخت و بحرانی که تحت فشار زیادی قرار میگیره ، ذهنیتی دور از منطق رو در پی داره که بعد از پایان شرایط سخت متوجه بی اهمیتی موضوع میشه.
قبول دارم که ، کنکور مشخص کننده مسیر زندگی شخصه ، اما زندگی به یه کنکور 4-5 ساعته وابسته نیست .
 در ایام کنکور از تمام زندگی و خواب و تفریحات و خیلی چیز های دیگر که به نظرم از دست دادم و بسیار آسیب رسان بودند از جمله کم خوابی، و خیلی چیز های دیگری که گفتنشان مهم نیست...

مصطفی تابستان ها در همدان سر کار می رفت و تا دوم راهنمایی خیاطی می کرد. اهل ورزش بود و خوب هم کشتی می گرفت. در درس و مدرسه هم سرآمد بود و گاهی برای یک مسأله دو راه حل داشت. در حیاط مدرسه بسکتبال او و دوستانش هم براه بود.

پدرش مینی بوس داشت و مصطفی در کنار پدر عوض کردن و پنچرگیری لاستیک را هم خوب یاد گرفته بود.

 تک پسر بود اما لوس بار نیامده بود و همواره جنب و جوش داشت و تلاش می کرد. ...