معمولا در اکثر کتاب های مرتبط به موفقیت و نقل قول های گزیده میگویند که : به شکلی از زمانت استفاده کن که وقتی امروز را به پایان رساندی با رضایت کامل شب را سپری کنی...
از نظر تئوری ممکنه که صحیح باشه ولی در عمل به نتیجه دیگری میرسه.
از بیان جملات کلیشه ای خارج میشم و توضیح میدم که چرا با تئوری این جمله تفاوت داره...
تکست محاوره ای // جهت راحتی در توضیح دادن
معمولا من وقتی زمینه یک موضوعی تو ذهنم تداعی میشه و احساسی خوشایند نسبت به موضوع پیدا میکنم ، برای اینکه برای رسیدن و دستیابی به مهارت و اصل موضوع قدم های خیلی بلندی برمیدارم.
این جمله بین گزیده سخنان و عکس نوشته ها رایجه: سعی کن قدم های کوتاه و مستمر برداری تا پایه ها و اصول ، محکم پی ریزی شود...
خوب اینجاست که باید بگم با این جمله هم مخلفم!
کلا امروز من با همه چیز مخالفم :)
من برخلاف این جمله کلیشه ای ، سعی میکنم چند قدم خیلی بلند بردارم ، و بعد از اینکه قدم های آینده رو دیدم برمیگردم تا قدم های هدفمندانه ای بردارم ، فکر میکنم تونسته باشم منظورم رو برسونم ، دراقع متوجه میشی که این مسائل پیش زمینه ای رو برای چه چیزی و دقیقا برای چه کاری یاد میگیری و توانایی اولویت بندی پیشنیاز ها و تشخیص مهم ها از بیفایده ها رو داری...
حالا برمیگردم روی مطلبی که در ابتدا نوشتم ، بعد از اینکه قدم های بلندت رو برداشتی و آینده رو نگاه کردی برمیگردی و شناخت کامل از ضعف ها ونیاز های خودت داری...
همونطور که قبلا هم گفتم ، شما وقتی برنده هستی و میتونی یک نظریه ی بزرگ بدی که اصطلاحا عضلات مغزت رو پرورش داده باشی (توانایی فکر عمیق) .
یعنی از حداکثر مغزت در روز استفاده کنی!
بعد که به پایان روز نزدیک میشی هنوز مسائل زیادی و کار های زیادی هستن که انجام ندادی و همین باعث نارضایتی میشه ولی درعوض به فکر جبران در روز آینده هستی!
از این بترس که از بیهوده گذراندن زمان ها ، این دغدغه ها در ذهنت شکل نگیره!
تصور میکنم که در یک مسابقه دوی سرعتی و همینطور طولانی هستم که یکم غفلت و کم کاری فاصله با رقبا خیلی زیاد میشه و برای رسیدن و نزدیک شدن باید چندین برابر قبل انرژی صرف کنم (لب مطلب: حفظ روتین برنامه)
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.